Þá er nú kominn tími til að rifja upp sumarið á Íslandi og segja frá fyrstu vikunum í Kína.
Að morgni 18. júní gengum við upp Túngötuna mæðginin og ekki var köttur á kreiki. Stirni varð þá að orði: "Það er ekki margt fólk á Íslandi"! Mig grunar að fullur miðbær af fólki á 17. júní hafi verið eðlilegt ástand fyrir hann en þarna varð hann hissa, ekkert fólk, engir bílar, engin reiðhjól.
Hugi fór á námskeið í Skýjaborgum, frístundaheimilinu, nokkra fyrstu dagana á Íslandi. Það var aðallega til að hitta Matas sem var á leið til Litháen og ætlaði að eyða sumrinu þar. Þeir fundu sig vel vinirnir enda þekkjast þeir vel, Matas býr á Suðurgötunni og hefur verið heimagangur hjá okkur síðan við fluttum þangað.
Hugi var reyndar ekki alveg sáttur við námskeiðið í Skýjaborgum, honum fannst of margar reglur vera þar og breytti nafninu úr leikjanámskeiði í reglunámskeið. Hann vildi algjört frelsi held ég eftir vetrarvistina með Ms. D sem var ansi ströng.
Í lok fyrstu vikunnar lögðu þeir af stað frændurnir Hugi og Úlfur í sumarbúðir skáta við Úlfljótsvatn. Þeir voru kotrosknir, veifuðu úr rútuglugganum og tóku myndir af því sem fyrir augu bar á einnota myndavélar.
Daginn eftir kíktí ég á myndir á vef sumarbúðannna og sá þá frændur í fyrsta göngutúrnum. Hugi hafði greinilega skipt um föt við komuna og farið í kung fu fötin, gul satínföt eru kannski ekki góður göngufatnaður en hluti af hans ímynd sem Kínabúa og kung fu iðkanda.
Vikan gekk vel hjá þeim frændum, ég hringdi nánast daglega til að fá fréttir af þeim. Þeir sigldu á vatninu, klifruðu, tjölduðu og ætluðu að sofa í tjaldinu en skriðu víst í hús fyrir miðnætti. Eitt kvöldið um níuleytið fékk ég símtal frá Úlfljótsvatni og hélt að eitthvað hefði komið fyrir en þá vildi Hugi bara tala við mig. Hann sagðist vera með pínulitla heimþrá en aðallega vildi hann hringja vegna þess að einn félagi hafði fengið leyfi til þess.

Við Stirnir fórum daglega á sundnámskeið í Vesturbæjarlauginni meðan Hugi var í burtu. Við heimsóttum Ara Karl nokkrum sinnum í Hafnarfjörðinn og vinskapur þeirra félaga varð mikill, þeir eru einstaklega góðir félagar.
Stirnir fékk líka að gista eina nótt hjá Jóru frænku sinni og þar voru grillaðir hamborgarar ofan í hann eins og hann gat í sig látið.
Kjartan kom til Íslands um mánaðamótin júní júlí og náði að hitta aðeins á Huga áður en hann fór í næstu sumarbúðir. Þá var ferðinni heitið á Hellu í Ævintýraland með Bubba. Þar ætluðu vinirnir að fara á reiðnámskeið þó þeir þættust þaulvanir hestamenn. Öllu, mömmu Bubba þótti réttara að láta sumarbúðastarfsfólk vita af því að þeir væru byrjendur þrátt fyrir yfirlýsingar um annað hjá vinunum.
Þeir fóru á námskeið í kvikmyndagerð og gerðu stuttmynd, jólamynd með mjög svo flókinn söguþráð.

Í byrjun júli komu Cathra og Troy með börnin sín þrjú, Eleanor, Lorelei bekkjarsystur Stirnis og Gabriel. Þau voru á leið til Bandaríkjanna og stoppuðu í 3 daga á Íslandi. Við leigðum tvo jeppa, gistum á Þingvöllum og fórum dagsferðir þaðan. Einn daginn fórum við í Landmannalaugar, pabbar og eldri krakkar gengu á Bláhnúk, við Cathra og litlu krakkarnir gengum upp gilið og aftur til baka gegnum hraunið. Við böðuðum okkur í ánni sem var upplifun fyrir alla. Veðrið var gott eins og í allt sumar og við nutum samverunnar við þau. Því miður koma þau ekki aftur til Shanghæ því Troy er búinn að fá vinnu í Sviss, við söknum þeirra heilmikið.

Við fórum í útilegu í júlí með Heklu, Magnúsi og sonum. Við tjölduðum í Þjórsárdalnum á skemmtilegu tjaldsvæði. Strákarnir voru allsberir mestallan tímann, þeir böðuðu sig í hverri lækjarsprænu sem varð á vegi þeirra. Þeim varð nú ekki meint af því en spurning hvort myndirnar séu birtingarhæfar á netinu.

Fljótlega eftir komuna til Íslands uppgötvaði undirrituð að hún var eigi kona einsömul. Ekki mikið síðar byrjaði ógleði að gera vart við sig með uppköstum. Ég verð að segja að ég naut Íslandsdvalarinnar ekki sem skyldi vegna ástandsins og var kannski ekki jafn félagslynd og ég er vön að vera, þar spilaði ógleðin og þreyta inn í. Núna er ég komin tæpa fjóra mánuði á leið og líðanin er orðin betri. Barnið var búið til í Kína (Made in China) eins og svo margt í heiminum í dag og mun fæðast í Kína í febrúar. Bræðurnir eru spenntir fyrir litla barninu og eru duglegir að segja mér daglega að ég sé feit, sem ég þoli ágætlega. Hugi er búinn að tilkynna að þetta verði gott barn og Stirnir ætlar að standa sig í hlutverki stóra bróður.

Um verslunarmannahelgina fórum við norður til Hjalteyrar og hittum CCP vini. Reynir og Tóta, Hilmar og Guðrún, Gummi og Cecile voru þarna með sín börn og við elduðum góðan mat og höfðum það gott. Við kíktum á Auði, Axel og börn út á Ólafsfjörð einn daginn, þau eru að gera upp íbúð þar en gáfu sér tíma til að fara með okkur í sund. Hugi og Eggert eru alltaf jafn miklir vinir, þeir detta í prakkaragír þegar þeir hittast.

Bræðurnir fóru á smíðavöll við Melaskólann í sumar. Þar smíðaði Hugi kofa með hjálp Kjartans. Það hefur verið draumur Huga í mörg ár að smíða hús uppi í tré en þetta kom ansi nálægt því. Kofinn varð listasmíð hjá feðgunum og var fluttur í garðinn hjá ömmu á Grjótagötu. Hann var málaður gulur með rauðu þaki og rauðri hurð og sómir sér vel í bakgarðinum. Amma Catherine var ánægð með kofann og er búin að setja glugga í hann fyrir veturinn og læsa honum.

Síðustu tvær vikurnar á Íslandi fóru bræðurnir á leikjanámskeið hjá TBR, badmintoniðkun, sund og leikir voru á dagskránni. Þeir fóru á námskeiðið með Bubba og Ársól systur hans og voru ánægðir. Þetta gaf mér tíma til að útrétta og hitta vini
í hádegismat og kom bræðrunum líka aftur í gírinn fyrir skólann.
Síðasta daginn hlupu bræður Latabæjarhlaup. Hugi ákvað að fara í aldursflokk Stirnis, bæði til að passa upp á hann og líka til að það væru meiri möguleikar á að vinna hlaupið þar sem hann væri eldri. Bræðurnir voru við ráslínuna í upphafi en voru nú ekki alveg fyrstir í mark en þeir studdu hvorn annan, leiddust allt hlaupið.

Ég þakka öllum, fjölskyldu og vinum fyrir samveruna í sumar, suma hitti ég því miður ekki, aðra hitti ég sjaldan. En það er alltaf gaman að fá fréttir í gegnum tölvupóst...

Lendingin í Kína var nokkuð mjúk. Strákarnir sváfu vel í Kínavélinni sem þýddi það að þeir voru bara 2 nætur að jafna sig á tímamismuninum. Leigubíllinn sem við tókum á flugvellinum var velilmandi og leigubílstjórinn vingjarnlegur, kallaði bræður litlu vini sína.
Atli var búinn að biðja Daisy um að kaupa drykki handa okkur í ísskápinn og svo mætti hann sjálfur fyrsta kvöldið með dýrindis nautasteikur til að elda.
Daginn eftir áttum við að fara og hitta kennara bræðranna í skólanum en þá var Hugi með gubbupest og komst ekki. Við Stirnir fórum bara og hittum Mrs. Salaman og líka Ms. Day kennara Huga. Nú er búið að loka skólabyggingunni þar sem bræður gengu í skóla svo nú fara þeir á nýjan campus. Skólabyggingin er ný og fín en ansi stór. Ég rata sjálf ekki vel þarna. Mér fannst skrýtið að senda þá fyrsta daginn í skólabílnum og Hugi hafði ekki einu sinni komið í skólann áður. En nú tala þeir ensku og geta bjargað sér.
Huga leist vel á Ms. Day, hann kom heim fyrsta daginn og sagði að hún væri góður kennari. Mér skilst á honum að hún hafi húmor sem vantaði alveg í Ms. D í fyrra. Hann er með tveimur stelpum úr gamla bekknum áfram og Stirnir líka, tvær stelpur fylgja honum áfram. Hérna er stefnan sú að börnin fá nýjan kennara og nýja bekkjarfélaga árlega.
Nú er Hugi byrjaður í kínverskunámi líka, hann er útskrifaður úr enskuprógramminu. Þeir bræður læra kínversku daglega og þrátt fyrir að Hugi hafi sett fram óskir um að læra frekar japönsku sem honum finnst skemmtileg að þá er hann hæstánægður í kínverskunáminu. Hann er farinn að æfa að skrifa tákn og er mjög stoltur. Stirnir er farinn að nota kínverskuna pínulítið. Við fórum á markað um daginn að kaupa vasaljós og hann brá fyrir sig kínversku, mjög einfalt en það er samt byrjunin.

Í skólanum eru komnir tveir nýir íslenskir krakkar, Ævar sem er í Hugaárgangi og Edda sem er árinu yngri en Stirnir. Foreldrar þeirra eru Elsa og Árni en Árni vinnur hjá Össuri eins og Hekla og Magnús. Ævar og Hugi hafa orðið hálfgerðar samlokur, þeir hittast í frímínútum og borða saman hádegismatinn. Huga finnst mjög spennandi að hafa íslenskan leikfélaga í skólanum.
Við Elsa höfum líka hist á fundum í skólanum og borðað saman, nú er ég orðin reynslunni ríkari og get vonandi miðlað einhverju til hennar.
Um helgina buðu Lára og Baddi okkur öllum, Heklu, Magnúsi, Elsu og Árna með krakkana í grill. Þetta er orðið sæmilegt krakkagengi sem gekk þarna um hverfið hjá þeim. Þau gerðu nú samt ekkert mikið verra af sér en að skrúfa frá garðslöngu nágrannanna og rennbleyta sig. Við fullorðna fólkið spjölluðum saman og borðuðum góðan mat að hætti Láru og Badda.

Fyrstu helgina í Shanghæ fórum við að sjá sýningu Cirque de Soleil með Christinu, Anders og börnum. Sirkustjaldið var í Pudong, hinu megin árinnar Huangpu, slóðir sem við förum sjaldan á. Sýningin var fín, Stirni fannst hún reyndar svolítið hræðileg, tónlistin og myrkur spilaði þar inn í. Eftir sýningu borðuðum við í hæsta turni borgarinnar Jin Mao, hann er 88 hæðir en við vorum á þeirri 56. Reyndar er verið að byggja annan turn við hliðina sem verður ennþá hærri en það gengur víst á ýmsu við að klára hann.
Við höfðum gott útsýni yfir ána og Puxi en það er sá hluti borgarinnar þar sem við búum. Þegar við komum var sólin að setjast og svo rökkvaði, dimmdi alveg og ljósin kviknuðu í kring. Hugi hefur mikið spáð í það upp á síðkastið hvort Kína eða Ísland sé fallegra. Þarna komst niðurstaða í málið, "Kína er fallegra á nóttunni en Ísland er fallegra á daginn"!

Hérna heima eru nágrannakrakkarnir orðnir heimagangar hjá okkur aftur, Andrea og Ebba, prinsessurnar við hliðina koma hingað uppáklæddar eftir skóla. Philip og Karolina sækja líka í að leika hér. Núna eru þau öll í sama skólanum og fara saman í skólabílnum á morgnana. Samkomulagið er yfirleitt gott og við erum farin að þekkjast ágætlega foreldrarnir.

Um daginn fórum við fjölskyldan á pöddusafn, ferðin var farin sérstaklega fyrir dýrafræðinginn Stirni. Þarna voru skordýr af ýmsum stærðum, krókódílar, skjaldbökur, slöngur, kanínur og jafnvel geit og íkornar. Bræðurnir voru nú báðir spenntir fyrir dýrunum en á leið út þá gengum við framhjá slöngunum sem voru að fá sér miðdagssnarl. Þær fengu lifandi mýs inn í búr til sín og þessar litlu fengu músarunga. Þetta var mikið sjónarspil að sjá slöngurnar gleypa mýsnar og okkur fannst þetta óhugnanlegt. Vörðurinn kom með lifandi mús sem hann hélt á í töng og ætlaði að færa einni slöngunni og þá var Stirni nóg boðið. Ég vil ekki! kallaði hann á kínversku en vörðurinn hélt sínu striki. Þegar við komum út hófst mikil umræða um það hvaða réttlæti væri í því að fæða slöngurnar á lifandi músum.

En svo ég endi á léttari nótum að þá voru þeir vinir Stirnir og Ari Karl að ræða málin eftir ferð í Húsdýragarðinn í sumar. Stirnir hélt því fram fullum fetum að hann væri dýrafræðingur. Þá hugsaði Ari Karl sig aðeins um og sagði svo:"Og ég er ofurhetjufræðingur"!

Dalla