Skólastrákar

Fyrsta skólavikan á Íslandi fer vel af stað. Skólasetning var á mánudag og Hugi hitti gömlu bekkjarfélagana og kennara aftur. Hann er alltaf svo innilegur og faðmaði Ingunni kennara að sér enda var hann mjög ánægður með að fá hana aftur.

Stirnir hitti kennara og samnemendur líka, í bekknum eru 17 krakkar, svipað margir og í bekknum hans í fyrra í Kína. Hann var ekkert svo feiminn og stendur sig vel. Hann sagði eftir fyrsta skóladaginn að íslensku nöfnin væru erfið og löng, hann mundi ekki  nöfnin á bekkjarfélögunum. Í Vesturbæjarskóla er góður andi og vel tekið á móti okkur en við erum ekki alveg ókunnug svosem, Hugi var í fyrsta bekk í skólanum. Við förum snemma af  stað á morgnana og fáum okkur hafragraut áður en kennsla byrjar, notalegt að hittast yfir grautnum og spjalla við aðra foreldra og börn.

Stirnir er búinn snemma á daginn og ég sæki hann gangandi, við erum bíllaus ennþá. Hann sagði mér á heimleiðinni í dag að einn strákur hefði sagt f-orð við hann en það eru dónalegu orðin kölluð í skólanum í Kína og mjög hart tekið á því ef þau heyrast.  En það sagði strákur við hann að hann væri kúkur. Hann virtist nú ekki taka því illa en ég býst við að hann eigi eftir að heyra fleiri f-orð á Íslandi. Þeir eru að spá í orðaforða krakkanna hérna, báðir bræðurnir, hlusta eftir hvað krakkarnir segja oft, eins og “víst” og “jábbs” segir einn vinur.

Hugi ákvað að labba sjálfur heim á öðrum degi. Hann og Bubbi labba saman og í dag birtust tveir vinir líka með. Hugi sagði þegar hann var að sofna áðan að í þessum skóla gæti maður bara boðið vinum með sér heim því það væri enginn skólabíll. Hann er alsæll með frelsið að geta labbað heim og boðið heim eins og fínn maður. Það kom sér vel að ég stóð við vöfflubakstur því von var á ömmu og afa frá Frakklandi og ömmu og afa í Mosó. Síðdegis kom upp sú hugmynd frá Bubba að fara í Nauthólsvík og ég fór inn á straeto.is og fann leiðina þangað og við rukum af stað, strákarnir þrír, ég og Eyja. Þar var frábært veður og strákarnir skelltu sér í pottana og sjóinn og við Eyja lékum okkur í sandinum. Ég sá að það var mikill straumur fólks að fá sér sjóbað, get ekki sagt að það heilli mig að stinga mér í kaldan sjó. Ég kann vel við að taka strætó nema fyrir utan aulahúmor bílstjórans sem svaraði þegar ég spurði hvort hann stoppaði við Ráðhúsið, að hann kæmist nú ekki þangað inn.

Ég er að finna út úr tómstundastarfi fyrir strákana í vetur. Hugi ætlar að læra á trompett og í nóvember byrja æfingar í lúðrasveitinni. Hann langar helst til að læra steppdans en það virðist ekki vera hægt að læra hann á Íslandi. Stirnir er óskrifað blað en ég þarf að finna eitthvað skemmtilegt fyrir hann.

Lí er ánægð á Íslandi. Hún hefur hringt í foreldra sína, tengdaforeldra og systur sem trúa því varla að hún sé að hringja alla leið frá Íslandi. Hún talar við dóttur sína og eiginmann í gegnum msn. Allir spyrja hvort henni sé ekki kalt og eiginmaðurinn var hissa að sjá að hún væri bara í bol þegar hún talaði við hann í gegnum tölvuna. Systirin spurði hvort það fengjust nokkuð hrísgrjón á Íslandi. Lí spjarar sig vel, fer í Bónus reglulega og spáir í verð og gæði. Við elduðum plokkfisk í gær og þorsk á mánudaginn og henni finnst fiskurinn góður. Í Sjanghæ er iðulega fiskur úr ám til sölu og hann er fullur af smáum beinum. Við löbbum um auðar göturnar á morgnana og þegar við sáum leigubíl fyrir utan hús fannst henni sérstakt að hér þyrfti að hringja á leigubíl, í Sjanghæ eru leigubílar sífellt á ferðinni og maður rekur bara út putta og húkkar sér far. Hún dáist líka að því hvað börnin eru sjálfstæð hérna, segir að þau geti ekki gengið sjálf í og úr skóla fyrr en á menntaskólaaldri í Sjanghæ. Tuttugu og fimm ára frændi hennar getur ekki tekið leigubíl sjálfur þegar hann heimsækir hana til borgarinnar.

Eyja blómstrar á Íslandi og vill helst alltaf vera úti að leika. Hún er alltaf jafn kát  og snýr okkur Lí um fingur sér.  Mér hefur fundist hún fara sér hægt í talið en líklega er hún að byrja að tala kínversku á undan íslenskunni. Hún stóð um daginn við stól á einum fæti og sneri honum í hringi og sagði tuan, tuan, tuan. Ég hélt  að hún væri nú bara að bulla en þá sagði Lí að hún væri að segja snúa á kínversku. Þegar Stirnir borðaði seríos í dag sagði hún þegar hún sá hann, gögö chi, gögö chi sem þýðir stóri bróðir borðar.

Hér er sjarmörinn í sólargeislunum síðdegis.

Lí og Eyja á leið í göngutúr.

Emil, Helene, Ragga og Jói, afar og ömmur eftir vöfflukaffi.

Dalla

Kínafarar á Íslandi

Ég hef verið að hugleiða hvort ég ætti að halda áfram að blogga. Mér hefur borist ein áskorun um framhald og þá flétta inn frásögn af upplifun kínverskrar alþýðukonu, Lí, af Íslandi. Hún fylgdi okkur til Íslands og ætlar að dvelja hjá okkur í þrjá mánuði. Hún er hluti af fjölskyldunni, alveg einstök kona og við erum heppin að hafa kynnst henni.

Ég ætla að vera með krakkana á Íslandi um óákveðinn tíma en Kjartan er floginn aftur til Kína vegna vinnunnar. Þó við séum ekki í Kína eins og er verðum við alltaf Kínafarar eins og yfirskrift bloggsins segir. Þannig að ég leyfi mér að halda áfram með bloggið.

Við skoðuðum París áður en við flugum heim til Íslands. Tíminn var stuttur, aðeins einn dagur og við vildum sjá sem mest. Strákarnir muna ekki mikið eftir síðustu heimsókn til Parísar sem var fyrir fimm árum og Lí var að koma þangað í fyrsta skipti. Hún sagði okkur að hún væri heppin að fá að heimsækja borgina því það væri draumur allra kínverja að skoða annaðhvort London eða París.
Við tókum metro að Eiffelturninum og sáum að biðraðirnar að lyftunum voru langar. Feðgarnir og Lí ákváðu að labba upp og við Eyja settumst í grasið og fylgdumst með dúfunum á meðan. Það var nokkuð af þeim dregið eftir uppgönguna upp á aðra hæð svo næst á dagskrá var sigling á Signu. Við fórum út við Hotel de Ville, fengum okkur snarl og skoðuðum Notre Dame. Þar var messu að ljúka og tvær konur sungu fallega. Það var sérstakt fyrir Lí sem kom þarna inn í kirkju í annað skipti að vera viðstödd messu í þessari fallegu kirkju.

Í París er skemmtilegt mannlíf og ég var ein augu að fylgjast með fólkinu í borginni. Mér fannst mannlífið svo fjölbreytilegt, allar gerðir af fólki. Eftir á finnst mér eins og ég hafi verið svo vön kínverjum að mér fannst allir hálfskrýtnir. Í Kína eru ekki svona ólíkar týpur fólks finnst mér, kallarnir eru með sína stöðluðu ríkisklippingu og ekki sérstaklega hugmyndaríkir í klæðaburði. Það er helst þegar þeir bera magann á heitum dögum eða ganga um á nærbuxunum einum fata sem maður rekur upp stór augu. Konurnar eru líka frekar tíðindalitlar í klæðaburði, ungu konurnar eru oft með sítt og fallegt hár en klippa sig svo stutt við eða eftir barneignir.

Við gengum að Lúxemborgargarðinum, settumst þar niður og fylgdumst með öndum á tjörn. Kjartan rifjaði upp þegar hann týndist í garðinum, líklega um fimm ára gamall. Hann fór of langt frá mömmu sinni þegar hann elti dúfu. Löggan tók hann að sér og fór með hann á lögreglustöð þar sem hann var óhuggandi þangað til mamma birtist til að sækja hann.
Við fengum okkur drykk á Café de Flore og tókum lestina heim á hótel. Þá vorum við dauðþreytt, búin að labba allan daginn en fótaferðartími var snemma því flugið fór klukkan átta að morgni. Við vorum líklega einu Íslendingarnir í vélinni fyrir utan áhöfnina, meirihlutinn frakkar í útivistarfatnaði tilbúnir að skoða Ísland.
Við sáum yfir Ísland í aðfluginu og Lí myndaði jökla og ský út um gluggann. Í Keflavík voru amma og afi mætt í móttökunefnd en fengu enga farþega í bílinn, bara töskur. Ferðalangarnir tóku rútuna í bæinn og við löbbuðum heim í græna húsið frá BSÍ, veðrið var fallegt og gott.
Í græna húsinu hlupu strákarnir milli herbergja og rifjuðu upp hver ætti hvaða herbergi. Þeir vildu strax sækja kassa niður í geymslu og rífa upp það sem þar hafði beðið í rúm þrjú ár. Þeir glöddust mikið yfir gamla dótinu sínu, fannst það ekkert of smábarnalegt. Amma eldaði kálböggla handa okkur í hádegismat að pöntun Huga. Magga birtist með afmælisköku handa undirritaðri og Hildur og synir færðu okkur grjónagraut. Um kvöldið fengum við kjötsúpu hjá ömmu C en eftir kjötsúpuát lognuðust bræðurnir út af í sófanum hjá henni.
Næstu daga fluttum við bækur og annað upp úr geymslunni og þar var Lí betri en enginn, hún dreif okkur áfram. Ýmislegt hefur þó ekki fundist enn, eins og brauðristin og sængurnar. Ég spyr mig hvort ég hafi hent þessu í stressinu fyrir brottför til Kína. En óskaplega er gott að að vera kominn heim í húsið okkar gamla, góða.
Bræðurnir hlaupa út til vina sinna í Garðastrætinu og amma C býr lika nálægt, alveg í hlaupafjarlægð. Eyja var svolítið vælin fyrstu dagana enda allir uppteknir og margir nýir staðir á stuttum tíma. Hún hefur tekið þroskastökk og borðar með gaffli eins og herforingi og drekkur úr glasi nær slysalaust.
Lí er hrifin af Íslandi, henni finnst allt svo hreint og fínt miðað við Sjanghæ. Loftið svo ferskt og henni finnst ekki vera kalt á Íslandi. Við öll erum að venjast því að ganga um auðar götur borgarinnar, hérna finnst okkur vera lítil umferð bíla og við erum steinhissa þegar bílar stöðva fyrir okkur þegar við bíðum á gangbraut. Líka finnst okkur skrýtið hvað allt opnar seint hérna, það er ekki hægt að útrétta neitt fyrr en á hádegi. Í Sjanghæ færist líf yfir borgina fyrir klukkan sjö á morgnana og allar búðir opna milli átta og níu.
Við fórum út úr bænum eina nótt. Við fórum til Stokkseyrar og feðgarnir gengu í gegnum Draugasetrið hræðilega. Við Stirnir gerðum tilraun í fyrra en hann gafst þá upp í fyrsta herbergi vegna hræðslu. Ég heyrði tennurnar glamra uppi í honum. Nú tókst þeim að skoða allt en voru skelkaðir á eftir, Stirnir sagðist aldrei ætla í Draugasafn aftur.
Við borðuðum humarsúpu og fórum í sund á Selfossi. Lí var í nýjum sundfötum, ég benti henni á að hún þyrfti að hafa með sér sundföt til Íslands. Henni fannst kalt að koma út á bakkann eftir sturtuna en hitastigið í lauginni kom henni þægilega á óvart. Hún fór nokkrar salibunur í rennibrautinni með strákunum og skemmti sér vel.
Við gistum á Þingvöllum og gengum niður að vatninu. Það fannst henni stórt og útsýni mikið. Við skoðuðum Geysissvæðið daginn eftir og það fannst henni merkilegt. Við heyrðum kínversku þar.

Bræðurnir fóru á skátanámskeið í síðustu viku og eru ákveðnir í því að verða skátar. Þeim var svo boðið í sumarbústað um helgina og fylgdust með fótboltamóti í Borgarnesi þar sem Bubbi vinur komst í þriðja sæti með sínu liði. Hann Bubbi kennir bræðrunum nýjasta talsmátann en það á víst að segja "au" sem þýðir flott.
Við stelpurnar fylgdumst með hlaupurum leggja í hann í gærmorgun og ætluðum svo að kíkja í Kolaportið. Þá opnaði þar ekki fyrr en ellefu svo ég benti Lí á Bæjarins bestu og sagði henni að þar væri alltaf röð í hádeginu. Það fannst henni ótrúlegt, að það væri vinsælt að borða mat framreiddan í þessum litla skúr. Eftir hádegi gengum við aftur framhjá pylsunum og þá var röðin um hundrað metrar og það þótti Lí fyndið.

Við skoðuðum Stjórnarráðið og heimsóttum kínverskt heimili Unnar Kínafararstjóra. Létum mynda okkur í búningum í Ljósmyndasafninu, keyptum flatkökur í Kolaportinu, hittum Ingu Björk sölukonu á Skólavörðustígnum og fleiri góða vini í bænum. Um kvöldið fórum við Magga á tónleikana á Ingólfstorgi og ég heyrði í Hjaltalín spila "Þú komst við hjartað í mér". Mjög íslensk upplifun að vera í troðfullum miðbæ fram á nótt. Lí líkti mannfjöldanum við stöðugt streymi fólks á Nanjing lú sem er stærsta verslunargata Sjanghæ.

Verkefni vikunnar er að koma drengjunum af stað í Vesturbæjarskóla, þeir hlakka mikið til. Reyndar sagði Hugi áðan að sumarið hefði verið svo stutt, en er það ekki alltaf of stutt?

Dalla

Við flugum seint að kvöldi frá Kína til Parísar, í fyrsta skipti sem við fljúgum að nóttu til, þetta tólf tíma langa flug. Stirnir sofnaði fljótlega eftir flugtak og rumskaði ekki fyrr en sjö tímum síðar. Við hin sváfum líka nokkuð vel sem stytti flugið verulega. Yfir Rússlandi er oft ókyrrð í lofti þegar við fljúgum yfir Úralfjöllin og Lí fannst hristingurinn óþægilegur. Annars sagði hún að það væri eins og að sitja inni í stofu að vera í flugvél. Þetta var í fyrsta skipti sem hún fór í flugvél og í fyrsta skipti sem hún ferðast frá Kína.

Við lentum snemma morguns í París og fengum okkur tvo litla bílaleigubíla því okkur tókst ekki að leigja nógu stóran bíl handa sex manna fjölskyldu og farangri. Við skiptum okkur niður á bílana, stelpubíll og strákabíll. Morgunumferðin var þung á hringbrautinni kringum borgina en þegar við komumst á hraðbrautina gekk ferðin vel. Um eittleytið komum við til afa Emils og Helene í sveitasæluna í Beaujolais. Strákarnir skoðuðu uppskeruna í garðinum en þeir eiga minningar um kirsuberjaát þar. Kirsuberin eru tilbúin í júní svo þau voru öll búin en núna voru það svört hindber sem slógu í gegn hjá börnunum. Garðurinn er brattur svo Eyja fór nokkrar veltur en hún er ekki vön því að ganga í bratta, í Sjanghæ er allt flatt. Hún er snögg að venjast nýju umhverfi og er ekki feimin við afa og ömmu.

Hérna borðum við einstaklega góðan mat. Helene er listakokkur og eldar ofan í okkur sérrétti héraðsins. Hún segir þó að við verðum að dvelja minnst átta daga til að komast yfir að smakka þá helstu. Við fáum pylsur og osta, tómata úr garðinum, andouillette, sem er gerð úr vömbum og görnum svínsins og skolum matnum niður með úrvalsvíni frá Beaujolais. Allir borða vel.

Helene benti okkur á ævintýragarð fyrir krakka en hann er í skógi í nágrenninu og samanstendur af þrautabrautum í trjánum. Þegar við komum þangað leit Hugi í kringum sig og lýsti því yfir að þetta væri krakkaparadís. Bræðurnir fengu fræðslu um hvernig ætti að bera sig að því þeir þurftu að hafa belti um sig miðja eins og fjallgöngumenn og læra að festa sig við mismunandi kapla til öryggis meðan þeir leystu þrautirnar. Eftir það sveifluðu þeir sér hátt í trjánum, renndu sér eða klifruðu. Þeir stóðu sig báðir vel og kláruðu þrautirnar með sóma. Þegar þeir vöknuðu daginn eftir klukkan hálfsjö vildu þeir ólmir fara aftur í krakkaparadísina og undirrituð lét það eftir þeim svo við vorum mætt á opnunartíma. Núna þurftu þeir engan undirbúning en skelltu sér beint í þrautirnar.

Í gær kom Isabelle dóttir Helene í heimsókn með tvær dætur sínar, þær Solaine og Lise. Krakkarnir fóru saman í göngutúr, gengu yfir að kastala í nágrenninu. Hugi og Stirnir spáðu í það að þeir ættu franskar frænkur og fannst það merkilegt.

Í dag fórum við að skoða tvö miðaldaþorp. Lí kom inn í kirkju í fyrsta skipti og var hrifin. Við fórum líka að vatni sem heitir Lac des Sapins þar sem börnin böðuðu sig og léku sér í sandinum.

Þetta hafa verið góðir dagar í góðum félagsskap Emils og Helene í fallegu umhverfi. Algjör sveitasæla.

Dalla

Síðustu Sjanghædagarnir í bili

Nú erum við að undirbúa brottför. Fljúgum til Parísar annað kvöld og keyrum til afa Emils og Helene í Beaujolais. Síðan fljúgum við til Íslands mánudaginn tíunda ágúst.

Síðustu viku hefur rignt nær stanslaust, oft svo mikið að ekki var hundi út sigandi. Við höfum haldið okkur inni og einn morguninn settust systkinin við að vatnslita.

 

 

Tveir örvhentir og líklega ein rétthent.

Strákarnir eru spenntir fyrir ferðalaginu og hafa gert nokkrar tilraunir til að komast yfir á evrópskan tíma. Þeir vilja vaka alla nóttina og sofa á daginn en gefast yfirleitt upp um miðnætti. Stirnir sagði að ég þyrfti að vakna á nóttunni til að gefa þeim að borða en ég tók dræmt í það og þeir fundu þá lausn að Hugi myndi taka að sér að steikja egg og beikon en hann er fullnuma í þeirri eldamennsku.

Þeir hlakka mikið til að flytja inn í græna húsið á Íslandi en Stirnir sér það í miklum ljóma og tilkynnti kennaranum sínum í vor að við ættum “mansion”. Hinir krakkarnir skildu nú ekki það orð en Mrs. Wiser var hrifin. Stirnir er þó hissa á því, segir hann, að við eigum mansion og séum með okkar eigin vefsíðu en við eigum ekki bíl, úr því þarf að bæta sem fyrst.

Í gærmorgun hittum við Kerri, mömmu Hadley og Emmu í morgunmat. Hún vildi færa krökkunum Nike skó að gjöf en hún vinnur í markaðsdeildinni. Nú eru allir vel skóaðir fyrir íslenskt sumarveður.

Í morgun kvöddum við Beu og Ými og hundinn Noodle sem dansaði við Huga.

Bea og Ýmir “Icecube” íslensk-kúbversk blanda.

Í dag hittum við líka Elsu, Eddu og Ævar sem voru að koma úr sumarfríi á Íslandi. Við borðuðum xiao long bao, dumplings og það var ljúffengt að venju. Krakkarnir voru líka dugleg að borða en oft fúlsa þau við kínverskum mat.  Ég fékk smá skýrslu frá Elsu um stemmninguna á Íslandi, við áttum notalega stund  og það verður erfitt að kveðja hana á morgun.

Hugi sá eldsmat í skókössum gærdagsins og skellti í bál í portinu sem er svosem ekkert nýtt. En hann vildi líka nýta eldinn og steikja sér egg í leiðinni. Lí aðstoðaði.

Og svo varð gerð tilraun með heimagerðan kyndil.

Sjáumst á Íslandi,

Dalla