Allir hafa það gott. Strákarnir eru þreyttir eftir fyrstu skólavikuna.
Eyja var skoðuð, þ.e. höfuðið á miðvikudag og allt lítur vel út. Reyndar eitthvað sem er stærra en það á að vera og læknirinn vill sónarskoða aftur eftir nokkra mánuði til að fylgjast með því en mér var sagt að hafa ekki áhyggjur.

Hérna kemur fyrsta myndasyrpa sumarsins, Ísland og Kaua´i (hluti) til að byrja með.



Stirnir sækir Smartfara



Hugi brynnir Stormi



Smartfara kembt



Amma grillar á nýju grilli og afi fylgist með



Systurnar Helga og Jenna Huld, frænkur okkar



Katrín, föðursystir mín og Eysteinn



Systkinin Katrín og Jóhann



Hera Björg og Helga



Eyja og Magga



Rósa, Andrea Erla (tveimur mánuðum eldri en Eyja) og Magga ennþá 39 þegar myndin var tekin



Hugi og Stormur



Stirnir og Smartfari



Frænkurnar Eyrún og Eyja í garðboði hjá ömmu C



Une belle photo de amma C



Frænkurnar Gunna og Eyja í sólinni



Hugi og Stirnir í Húsdýragarðinum



Davíð og Hildur í göngutúr í Hafnarfirðinum



Davíð Pétursson sjarmör með meiru



Hugi og Bubbi á kveðjustund á leið í sumarbúðir skáta á Úlfljótsvatni



Eyja og Björk við Þjóðminjasafnið



Eyja situr uppi í vagninum



Frænkurnar Unnur Maren og Eyja. Unnur Maren heldur því fram að hún hafi eignast systur í Kína og bætir Eyju inn á allar fjölskyldumyndir sem hún teiknar.



Eyja í æfingum í Mosó






Fyrsta pizzan á nýja grillinu



Hugi borðar krabby paddy eftir uppskrift úr þáttunum um Svamp Sveinsson



Hugi og Stirnir á Eyjuströndinni svokölluðu



Mæðgur á Eyjuströnd



Viltu vinsamlegast færa þig!



Leikur á Tunnelsströndinni



Meiri leikur



Hawaii gæi



Feðgin hugsi á Tunnelsströnd

Nú erum við komin með aðstöðu til matarboða, stórt borð, nóg af stólum og Kjartan setti upp ljós og hillur líka. Stofan breyttist mikið til hins betra um helgina.

Við fórum út að borða í hádeginu á sunnudaginn, hittum Heklu, Magnús og kó og Láru með stelpurnar. Eftir rólega stund yfir matnum fórum við hingað heim með Heklu, Magnúsi og strákum til að hlusta á leikinn. Við misstum nú fljótt áhugann því þetta var ekki nógu spennandi. Strákarnir bjuggu sér til búninga úr kössunum utan af stólunum og börðust í portinu okkar. Þeir komust allir heilir frá bardaganum og borðuðu hamborgara af bestu lyst. Kjartan eldaði kjúkling og kúskús handa fullorðnum.

Í gær var svo fyrsti skóladagurinn. Við vöknuðum upp við þrumur og eldingar og um klukkan hálfátta bætti mikið í rigninguna. Það læddist að mér sú hugsun að senda strákana ekkert í skólann því veðrið væri svo vont. En skólabíllinn mætti á réttum tíma og ayi sagði að það væri allt í lagi að fara. Við óðum bókstaflega út í bíl og strákunum fannst þetta vera hið mesta ævintýri.

Klukkutíma seinna var hringt í Matthias og Elinu nágranna okkar og þeim tilkynnt að skólanum væri aflýst vegna þess að það hefði flætt inn í kjallara skólans. Við vissum ekkert hvort börnin hefðu náð í skólann með bílnum eða hvað og biðum hérna áhyggjufull eftir frekari fréttum af þeim. Klukkutíma seinna var hringt og sagt að þau væru komin í skólann og það stæði til að senda þau af stað aftur með bílnum. Við samþykktum það enda ómögulegt fyrir okkur að komast í skólann að sækja þau. Kjartan fór í vinnuna og hann þurfti að hjóla í vatni upp að hné og jafnvel mið læri.

Rúmum fjórum tímum frá því börnin lögðu af stað í skólann komu þau hingað heim aftur eftir miklar svaðilfarir. Þau voru þyrst, höfðu klárað allt vatnið sem þau höfðu meðferðis og borðað samlokurnar.

Fyrsti skóladagurinn var eftirminnilegur. Stirnir spurðu hversvegna ég hefði sent þá af stað í skólann og enginn skóli verið. Við vorum ekki búin að fá upplýsingar um símanúmer hjá bílstjóra skólabílsins eða ayi þannig að við vorum sambandslaus við börnin. Skólastjórnendur þurfa að athuga að koma þessum upplýsingum til foreldra sem fyrst. Margir foreldrar voru áhyggjufullir því börn allt niður í þriggja ára ferðast með skólabílunum.

Þessi rigning var víst leifar af fellibyl sem gekk yfir Suður Kína og sagt er að ekki hafi rignt jafnmikið í hverfinu okkar í hundrað ár. Það tók allan daginn fyrir vatnið að sjatna.

Myndir sem Kjartan tók á leiðinni í vinnuna:



Gatnamót Wukang lu og Fuxing lu





Útsýni frá skrifstofunni

Dalla

Við erum fyrst núna að jafna okkur á tímamismuninum milli Kína og Ameríku, strákarnir sváfu til sex í morgun sem kallast gott. Kjartan hefur mætt snemma í vinnuna þessa vikuna og er að uppgötva það að morgnarnir eru góðir til afkasta.
Systurnar Emma og Hadley vinkonur strákanna komu til okkar á þriðjudaginn og við fórum saman í sund. Á heimleiðinni borðuðum við hádegismat á veitingastað og ég rak upp stór augu þegar ég fékk reikninginn, stelpurnar höfðu pantað sér drykki sem voru á verði fínustu kokteila. Hadley sagði Huga frá þeim bíómyndum sem hún sá í sumar og Hugi hlustaði þolinmóður á marga söguþræði. Hún dáðist að bolnum hans og í morgun þegar Hugi klæddi sig fór hann aftur í sama bolinn. Það var von á Hadley og hann sagði við mig að Hadley væri svo hrifin af þessum bol. Þetta hlýtur að vera sönn ást.

Annars höfum við bara verið heima undanfarna daga, Ebba og Andrea hafa verið að leika hérna hjá okkur. Strákarnir hafa mikinn áhuga á álfum (fairies) þessa dagana og Hugi vill endilega sjá álf. Hann útbjó veislu handa álfum í gær og las heila bók um álfa.

Við fórum í skóla strákanna í dag og hittum nýju kennarana þeirra. Mr. Blanck er kennari Huga og Hadley líka því þau verða bekkjarfélagar. Hann er ungur maður sem hefur dvalið áður í Kína við kennslu. Mrs. Wiser er kennari Stirnis, hippaleg kona frá Washington fylki í Bandaríkjunum og virtist mjög vinaleg.
Stirnir var búinn að halda því fram statt og stöðugt að hann ætlaði ekki í skóla, hann myndi í besta falli heilsa upp á kennarann. En í stofunni fékk hann að velja sér sæti og Hugi hjálpaði til við að benda honum á hvað þetta væri gott sæti. Þá lýsti Stirnir því yfir að hann ætlaði í skólann eftir allt saman. Ekki verra að skólastofur þeirra bræðra eru hlið við hlið þetta árið.
Nýjasta orðið hans Stirnis er heppilegt, það er margt sem er heppilegt núna.

Eyja er byrjuð að borða graut og gengur vel. Hún kyngir öllu sem fer upp í hana, hún ætlar að vera dugleg að borða eins og bræðurnir. Hún hefur farið að sofa nætursvefninn kl. 4 síðustu daga en mér tókst að láta hana vaka til hálfsex í dag. Við vorum í IKEA seinni partinn og hún hafði svo mikið að horfa á þar. Ein kona dáðist sérstaklega að lærunum feitu, svona búttuð börn eru falleg börn í Kína.

Hugi fékk að fara í kveðjuveislu hjá Zoe með Hadley, Zoe var með þeim í bekk í fyrra. Hugi var svo keyrður heim af bílstjóra Zoe en Hadley gisti, hann sagði að það hefði verið svolítið hræðilegt að vera einn í bíl með bílstjóranum. En hann var ánægður að hafa verið eini haninn í hænsnahópnum hjá Zoe.

Stirnir aðstoðaði pabba sinn við að setja saman góssið úr IKEA, m.a. matarstól handa Eyju. Við keyptum okkur líka stækkanlegt borð, höfum saknað þess að hafa ekki aðstöðu til matarboða.

Ein nýleg mynd af Eyju og Stirni í garðinum í Atlanta:



Ég er að vinna í því að fara yfir myndafjölda sumarsins.


Dalla

Þá erum við komin heim til Kína eftir sumarútlegðina, búin að fara hringinn í kringum hnöttinn á innan við áttatíu dögum. Við flugum hingað frá Atlanta í Georgíufylki, rúmlega 15 tíma flug. Reyndar var ekki flogið yfir Kyrrahafið heldur yfir Kanada og Alaska og svo niður yfir Rússland og Japan en við náðum hringinn þó það væri ekki bein lína.

En þegar ég skrifaði síðast vorum við ennþá stödd á Kaua´i eyju í Kyrrahafinu.
Kjartan og Hilmar vöknuðu fyrir sólarupprás einn morguninn og keyrðu yfir á Tunnels ströndina til að snorkla. Þeir komu heim uppveðraðir því þeir höfðu farið út að ytra rifinu og synt þar með stórum skjaldbökum og litlum hákarli. Tveimur dögum seinna sátum við fyrir framan sjónvarpið og horfðum á þátt um árásir dýra á menn. Þar kom fram stúlka sem hafði misst handlegg í hákarlskjaft á Tunnels ströndinni í Kaua´i. Þetta hafði gerst við sólarupprás og hún hafði verið að sörfa.
Okkur fannst þeir hafa verið í lífshættu þarna, svona eftir á sem betur fer.

Síðustu dagarnir okkar voru ljúfir. Við fórum út að borða og horfðum á sólarlagið frá veitingastaðnum, okkur fannst við vera endalaust stödd inni í póstkorti. Feðgarnir fóru í stjörnuskoðun á ströndinni þegar heiðskírt var að kvöldi til, aðstæður voru góðar til þess því þarna var engin ljósmengun. Þeir sögðust hafa séð 2 halastjörnur.

Eftir tveggja vikna dvöl flugum við til Seattle. Þetta var kvöldflug, rúmir 5 klukkutímar og við lentum snemma að morgni, þreytt. Við komumst ekki inn á hótel fyrr en eftir hádegi en við skoðuðum vísindasafn sem var skemmtilegt. Hótelið var í miðbænum og eftir hvíld hjá gamla fólkinu löbbuðum við út, keyptum kort af Washington og Oregon fylki og fengum okkur góðan málsverð niður við sjó.
Við misreiknuðum okkur aðeins í ferðaplönum því við ætluðum að keyra til San Francisco en sáum það að við hefðum nauman tíma til þess. Vorum að velta fyrir okkur að breyta fluginu en ákváðum svo bara að leggja í hann og sjá til hvernig gengi.

Við keyrðum í norður frá Seattle (öfug átt við San Francisco) og stefndum á fjalllendi sem heitir North Cascade þjóðgarðurinn. Þar fórum við í göngu í skóginum og vonuðumst til að hitta björn þar. Hugi var sannfærður um að hann sæi bjarndýrsspor en engan hittum við björninn, sumir voru bara fegnir. Þarna var mjög fallegt og við stoppuðum oft til að dást að útsýninu. Um kvöldið fengum við gistingu í fjallakofa og borðuðum þær bestu pizzur á litlum veitingastað sem við höfum fengið lengi. Við vorum þarna í kúrekalandi, á mörkum hins villta vesturs og margt minnti á þann tíma. Við hittum indæl hjón á veitingastaðnum, tróðum okkur við borðið þeirra og spjölluðum lengi við þau. Þau eiga hesta og ríða út um fjöllin daglega.

Daginn eftir keyrðum við niður til Oregon. Á leiðinni sáum við fjölda dádýra og eitt þeirra hafði lent fyrir bíl og lá í vegkantinum, okkur fannst það sorglegt.
Við keyrðum í vesturátt meðfram Columbia ánni. Þar gistum við í litlum bæ, Hood river og fengum inni á móteli, þetta fína herbergi með útsýni yfir ána.

Næsta dag keyrðum við til Portland og þaðan í suðurátt eftir hraðbrautinni en færðum okkur svo yfir á strandlengjuna. Við urðum þó fyrir vonbrigðum því þar var þoka og hálfgert skítaveður. Þegar við áttum að fara að keyra í gegnum fallegt svæði ákváðum við að staldra við, það væri ekki hægt að keyra áfram í þessu skyggni en þá var komin svartaþoka. Eina gistingin í bænum var sjúskað mótel en við létum okkur hafa það og sváfum stutt, lögðum af stað aftur í bítið. Við keyrðum fram á risaeðlugarð, þar gengum við um skóginn og skoðuðum risaeðlur í fullri stærð. Við ókum líka í gegnum redwood skóg, þessi tré eru stórkostleg svo há og flott. Við stöldruðum við og fórum í göngu og komumst inn í nokkur tré sem voru hol að innan.

Síðustu nóttina gistum við í nágrenni San Francisco á hreinu móteli. Snemma morguns daginn eftir keyrðum við inn í borgina yfir Golden Gate brúna og hlustuðum á teknótónlist og minntumst OZ tímans. Þetta roadtrip var mjög skemmtilegt þrátt fyrir langa setu í bílnum en krakkarnir voru ótrúlega þolinmóð. Við sögðum þeim að við þyrftum að keyra mikið og þeir spurðu á morgnana hvað þeir þyrftu að vera lengi í bílnum og sættu sig við það. Ég fór að hugsa á leiðinni hvað það væri sem er svona skemmtilegt við svona ferðalag en ég komst að þeirri niðurstöðu að svona ferð verður aldrei endurtekin, við stoppum þar sem hentar og fáum gistingu þar sem hún fæst. Óvissan er skemmtileg en líka taugatrekkjandi með þrjú börn í bílnum. En við Kjartan höfum alltaf fílað þennan ferðamáta og alltaf gengur allt upp á endanum einhvernveginn.

Við flugum til Atlanta í Georgíu þar sem við gistum hjá Reyni og Tótu í vikutíma. Þau voru nýflutt til borgarinnar, eiginlega þremur dögum áður en voru svo elskuleg að taka á móti okkur. Þau voru búin að kaupa rúm handa okkur og meira að segja redda rúmi handa Eyju líka.
Þau búa miðsvæðis í borginni í nokkuð stóru húsi og reisulegu með garði. Við héngum í garðinum og spjölluðum meðan krakkarnir sulluðu í vatni og ærsluðust með vatnsblöðrur. Moskítóflugurnar voru ansi skæðar og allir voru illa bitnir en eftir að settur var upp hringur af fælum í kringum okkur minnkuðu árásirnar.
Það eru nokkuð margar fjölskyldur að flytja til Atlanta þessa dagana því CCP er með skrifstofu þar og stórt verkefni í gangi. Við fórum í grill fyrir starfsmenn og hittum Íslendinga og aðra.

Við skoðuðum sædýrasafnið í borginni og dýragarðinn og líka náttúrugripasafnið. Borðuðum góðan mat úr þeirri frábæru verslun Whole foods, allt lífrænt. Ég vildi óska að það væri til svona búð í Shanghæ. Drukkum góð vín og nutum þess að vera með Reyni og Tótu og þeirra strákum, Jökli og Herði. Þetta er fín borg þó maður hafi eiginlega ekki á tilfinningunni að vera í borg, hún er svo græn og skógi vaxin.

Eftir flugið langa skildum við ekki hversvegna enginn bílstjóri tæki á móti okkur á flugvellinum. Við reiknuðum tímamismuninn rangt og lentum ekki á föstudegi eins og við héldum heldur laugardegi. Við tókum þessvegna leigubíl sem syfjaður leigubílstjóri keyrði, strákarnir fengu skipanir um að haga sér illa í bílnum til að vekja hann.

Hérna heima var aðkoman góð, Lí búin að fylla ísskápinn af góðgæti og búið að mála stofuna og stigauppganginn. Hitinn er rúmar 30 gráður en rakastigið hátt svo við erum sísveitt.

Í gær sunnudag fórum við að hitta Ödu og Atla og nýfædda dóttur þeirra hana Töru. Hún fæddist á lukkudeginum mikla 8. ágúst 2008. Eyja varð miklu stærri allt í einu í samanburði við Töru. Tara er yndisleg og það verður gaman að fylgjast með henni stækka og dafna.

Í morgun fór ég svo með Eyju í skoðun á spítalann og bólusetningu. Læknirinn spurði hvort stórt höfuð væri í fjölskyldunni, ég kannaðist við að Kjartan og strákarnir væru höfuðstórir. Eyja er komin upp fyrir allar kúrfur í höfuðstærð og læknirinn vill sónarskoða á henni höfuðið þessvegna. Ég hef nú kannski ekki miklar áhyggjur en mér brá þó það mikið að ég rauk út af spítalanum og gleymdi að borga reikninginn. Við eigum því pantaðan tíma í enn eina sónarskoðunina í næstu viku.

Strákarnir eru í fríi þessa vikuna en byrja í skólanum á mánudaginn kemur. Hugi hlakkar til að byrja en Stirnir segist vera hættur í skóla og þó er hann varla byrjaður. Við höfum nokkra daga til að fá hann til að skipta um skoðun.

Við erum öll nokkuð tímarugluð ennþá, 12 tíma munur á Shanghæ og Atlanta, þurftum því ekkert að stilla klukkurnar. Strákarnir hafa vaknað um miðjar nætur og geta ekki sofið, svo lognast þeir útaf snemma kvölds. Eyja er fljót að átta sig og sefur vel á nóttunni, drekkur samt oftar. Annars verð ég að segja að þessir krakkar eru frábærir ferðalangar, það er gaman að ferðast með þeim og upplifa hlutina með þeim. Þau stóðu sig öll vel á ferðalaginu.

Jú, svo gleymi ég því að ég átti stórafmæli í Atlanta. Reynir eldaði ljúffenga tælenska súpu, tælenskur matur er mitt uppáhald og við fengum köku í eftirrétt. Ég fataði mig svo upp í amerísku molli, alltaf gaman að kaupa föt í Ameríku.

Ég þakka góðar kveðjur í tilefni af afmælinu, Kjartan er svo að ýta á mig að hafa partý hérna, sé til hvað ég nenni.

Dalla