Bambusskógur og teakrar

Síðastliðna viku voru Hugi  og Stirnir í vorfríi. Það er ekkert páskafrí í alþjóðlega skólanum en þetta kemur í staðinn fyrir það. Við vorum að bræða það með okkur að fara út úr bænum en veðurspáin var ekki góð svo við tókum það rólega síðustu helgi en sáum svo að spáin myndi  breytast fyrir þriðjudag og ákváðum að stökkva af stað.

Við fengum Mr. Jin til að keyra okkur upp í fjöllin í nágrenni Hangzhou, nánar tiltekið á stað sem heitir Moganshan. Þar leituðu efnaðir Sjanghæbúar eftir svala á heitum sumrum um miðja síðustu öld.  Við fórum þó ekki á stórt hótel heldur leigðum okkur hús hjá Naked retreats í þorpi sem kallast 395. Þegar stofnendur þessarar húsaleigu komu í þorpið fyrir tveimur árum bjuggu þar 15 íbúar á aldrinum 63 til 93. Af þessum 15 vinna 10 við umsjón og viðhald húsanna sem eru orðin átta. Það er ekki hægt að keyra alla leið upp að húsinu þar sem við dvöldum, við gengum 230 þrep til að komast að því. Sjanghæ er mjög hávær borg, bílaniður, flaut og köll svo það var algjör sæla að komast í fjallakyrrð.  Ungur maður sem tók á móti okkur leiddi okkur beint út í skóg til að njóta friðarins, okkur var uppálagt að þegja í tvær mínútur og  hlusta á lækjarnið en strákarnir hlupu alsælir um. Í bambusskóginum er hvert tré merkt þeirri fjölskyldu sem á það og einnig er aldur trésins sjáanlegur á stofninum með merkingum. Það er talað um börnin, foreldrana og ömmurnar og afana. Börnin eru eins árs, foreldrarnir tveggja ára og gamla fólkið þriggja ára og það má fella. Það er víst hægt að horfa á bambustré vaxa því það getur hækkað um einn metra á dag. Þyturinn í laufunum var indæll.

Við komum okkur fyrir í Huahua kofanum sem var nú enginn kofi. Uppgert gamalt hús, allt mjög skemmtilega gert og bambusþema í innréttingum sem voru nokkuð hráar. Í kamínunni logaði eldur og við gátum vel hugsað okkur að vera þarna í  nokkra daga og ákváðum strax að bæta einni nótt við og vera þrjár nætur. Við reyndum einu sinni enn að veiða, höfum reynt á nokkrum stöðum en aldrei veitt neitt. Lónið var fullt af fiski en ekkert vildi bíta á okkar öngul.

Hugi og Stirnir lýstu því yfir að þessi staður væri jafn góður og Ísland, þeir fundu sér strax leynistað og byrjuðu stíflugerð þar. Við húsið var útisturta og þeir voru ekki lengi að berhátta sig og prófa sturtuna. Eyja kannaði umhverfið og skreið um úti, ekki oft sem hún hefur skriðið í grasi, kannski ekki svo huggulegt grasið í stórborginni. Hænur vöppuðu um og býflugur suðuðu.

Daginn eftir fórum við í göngu upp í hlíðarnar. Þar uppi komum við á teakra þar sem fólk var við tínslu. Á þessum tíma árs, fyrir vorrigningar er tínt fínasta teið og það dýrasta. Hugi slóst í hópinn með tetínslufólki og hreifst svo af þessu starfi að hann sagðist vilja vinna við tetínslu, hann tíndi í flösku og við gátum varla slitið hann frá tínslunni. Hann sagði að þetta væri besti dagur lífs síns. Við villtumst aðeins um en fundum svo lítið musteri hátt uppi í hlíðunum. Þar var einsetumaður sem sér um musterið og hann bauð upp á te.

Eyja ferðaðist um í magapokanum góða en ég verð að segja að ég var ansi þreytt eftir gönguna, blés eins og hvalur þegar við komumst aftur upp í hús. Þá var gott að fá sér hvítvínsglas og lesa bók. Strákarnir fóru í skoðunarleiðangur og komu til baka mjög spenntir en þá höfðu þeir rekist á Cameron bekkjarsystur Huga sem var nýkomin með mömmu sinni og bróður. Þarna urðu fagnaðarfundir og eftir kvöldmat fóru bræðurnir yfir til þeirra í heimsókn og skiluðu sér ekki heim fyrr en um miðnætti eftir að hafa spilað Monopoly í fjóra klukkutíma. Við Kjartan áttum semsagt friðsælt kvöld yfir bók.

Hugi vildi fara aftur í tetínslu daginn eftir og fékk að fara með Cameron og fjölskyldu í leiðangur. Við hin pöntuðum okkur nesti sem við löbbuðum með upp í skóginn og settumst þar niður á teppi. Eftir hádegismat vildi ég leggja mig með Eyju og við fórum upp í rúm, ég hlýt að hafa dottað á undan henni því þegar ég rumskaði var hún búin að ná í kremdós við rúmið og maka sig alla út í því. Heil dós af kremi sem hvarf þarna og fyrsta prakkarastrikið skjalfest.

Um kvöldið slógum við saman með Michelle, mömmu Cameron í grill og borðuðum í þeirra húsi. Ayi grillaði fyrir okkur en steikurnar voru harðar undir tönn hjá henni, í næstu ferð grillum við bara sjálf. Krakkarnir kveiktu varðeld og borðuðu vel.

Við ætlum að koma aftur á þennan stað, algjör perla í þriggja tíma akstursfjarlægð frá borginni.

Burðarmaður ber farangurinn upp þrepin 230. Takið eftir öxinni sem hann ber í belti til að fella bambustré.

 

Fyrir framan Huahua húsið okkar.

Þögn í bambusskógi.

Hua hua frá öðru sjónarhorni.

Vinalegur vegfarandi.

Lónið með fiskunum.

Stirnir horfir eftir fiskum.

Hugi veiðir.

Kvöldstemmning við húsið.

Hugi tínir te.

Brosmildur tetínari.

Stirnir á þaki í fjöllunum.

Bústaður musterisvarðarins.

Eyja fær bita, Hugi drekkur te og Stirnir skráir í gestabókina.

Hugi hjá musterisverði.

Nesti í skógi.

Kjartan var nú ekki ánægður þegar hann sá þessa mynd, að Eyja væri með hönd á linsunni. Hún er með prakkarasvipinn.

Búið að kveikja upp í grillinu.

Allt í blóma.

Ayi grillar.

Eyja í körfu sem ayi notar til að bera eldiviðinn.

Cameron og Hugi, sést bara vel framan í Huga á þessari mynd.

Lónið

Fuglahræða í grænmetisgarði.

Stirnir varð sjö ára á föstudaginn og þá keyrðum við aftur inn í borgina í rigningu. Heima biðu Hekla og börn eftir okkur og við borðuðum saman. Magnús kom svo úr vinnunni og við gæddum okkur á súkkulaðiköku frá Heklu. Eyja vildi borða grautinn sinn sjálf með skeið og fékk það. Ég var nokkuð hrifin af framtakinu hjá henni og þetta gekk bara nokkuð vel, hún setti skeiðina fyrst í grautinn sem var þykkur og svo í munninn en eitthvað fór nú á smekkinn. Lí horfði hissa á aðfarirnar en sagði ekkert. Ég spurði hana hvort kínversk börn á þessum aldri borðuðu sjálf, hún sagði að þau væru mötuð þar til þau væru fjögurra ára.

Á hverju götuhorni hérna er rakari eða hárgreiðslustofa, svona svipað eins og í suðurlöndum er apótek á hverju götuhorni. Eins og sést á myndunum eru Hugi og Stirnir ekki góðir viðskiptavinir slíkra staða, þeir vilja ekki fara í klippingu. Hugi hefur ekki verið klipptur í ár og þegar ég nefni klippingu við Stirni segist hann ekki vilja fara fyrr en Hugi fari. Á leiðinni í bæinn sagðist hann þó vilja fara í klippingu eftir afmælisveisluna og þá vill hann láta snoða sig.

Á morgun sunnudag er semsagt veisla og svo ferð á hárgreiðslustofu á mánudag.

Dalla

Húsmæðraorlof í Yi wu

Við ákváðum fjórar vinkonur, íslenskar að skreppa út úr bænum í byrjun vikunnar.  Okkur langaði til að heimsækja Yi wu en þar er stærsti markaður Kína sem selur allt milli himins og jarðar. Þetta var svona könnunarleiðangur okkur til skemmtunar.

Við tókum hægu lestina sem var líka nokkuð gömul og illa lyktandi. Þremur og hálfum tíma seinna stigum við á brautarpallinn í Yi wu og fórum út fyrir að finna okkur leigubíl á hótelið. Það  er leiðinlegur siður hjá leigubílstjórum að reyna að plata peninga út úr ferðalöngum, sérstaklega á lestarstöðvum og flugvöllum. Þeir vilja keyra fyrir uppsett verð en neita að setja mælinn í gang. Sumir nýlentir hafa lent í því að borga mörg hundruð rmb frá flugvellinum í Sjanghæ þegar meðalgjald er svona 150 ef keyrt er eftir mæli. Við erum nú ekki fæddar í gær og vitum hvað hlutirnir kosta en okkur gekk erfiðlega að tjónka við bílstjórann. Amy sem var með okkur gekk ekki betur en okkur en eftir þessa ferð ákváðum við að gefa ekki eftir fyrir svikurum.  En þetta var ekki góð fyrsta reynsla af borginni.

Til að vera vissar um að lenda ekki á svikulum bílstjóra fórum við með skutlu frá Kingdom hótelinu á markaðinn:

Anna, Lára og Elsa

Brosmildar áður en við fórum inn á markaðinn sem var risastór, margar byggingar tengdar saman. Við náðum ekki að skoða nema hluta, t.d. var stórt svæði með hárskraut og álíka stórt svæði með regnhlífar og regnfatnað. Verðið er hlægilega ódýrt en allir vilja taka við stórum pöntunum, helst upp á lágmark 1200 stykki.

Og við erum ekki svo mæddar eftir markaðsskoðun.

Hvar erum við staddar?

 

Lára og Amy

Um kvöldið borðuðum við á veitingastaðnum Bláa fjallinu. Þar fékkst allt milli himins og jarðar, virðist vera þema í Yi wu. Á hótelbarnum skáluðum við í freyðivíni fyrir afmæli Önnu og starfsfólkið galdraði fram sæta hjartalaga köku handa henni.

 

Elsa á markaði á öðrum degi.

Við nærfötin!

Mamma lætur dóttur sína pissa/kúka, barnið er með gat í klofinu á buxunum. Hérna venja mæður/ömmur/barnapíur börnin á að pissa þegar þær gera sérstakt hljóð, þetta er einhverskonar skilyrðing.

Þessi seldi litrík sængurföt.

Elsa og Amy prútta við sölukonu sem var hláturmild.

The profession produces to keep the every variety high inside low file bed top thing gift. Welcome to the kind make to order to process???? Þetta er mjög líklega þýtt í þýðingarforriti.

Við Elsa stungum af frá Yi wu á hádegi og skildum Önnu og Láru eftir. Við vorum ánægðar þegar við uppgötvuðum að við áttum miða í hraðlest sem flutti okkur heim á mettíma. Þetta var skemmtileg ferð hjá okkur stelpunum og við hlógum mikið.

Ég sá það enn einu sinni að ég er ekki ómissandi á heimilinu. Kjartan og Lí sáu um börnin . Lí mætti snemma og bauðst til að gista líka en það var nú óþarfi, Kjartan er vanur að setja Eyju í rúmið. Síðdegis fyrri daginn fékk ég símtal frá Elinu  nágrannakonu minni sem sagði að Lí og strákarnir hefði læst sig úti þegar hún fór út í hlið að sækja þá úr skólabílnum. Hurðin hefur líklega skellst í lás en það sem verra var að Eyja svaf inni í rúminu sínu. Ég hringdi strax í Kjartan sem þaut af stað á hjólinu heim. Lí var í miklu uppnámi eftir því sem ég heyrði seinna. Hún fór þó og fékk lánaðan stiga sem hún og Fredrik reistu upp við húsið og svo skreið Lí inn um baðherbergisglugga á annarri hæð. Kjartan sló nýtt hraðamet á hjólinu, var 7 mínútur á leiðinni. Eyja vaknaði við gauraganginn þegar verið var að reisa upp stigann en var hin rólegasta. Lí lét svo skipta um hún svo þetta kæmi ekki fyrir aftur.

Eyja er orðin nokkuð dugleg við að sleppa sér en hún tekur ekki skref.

Stendur ein!

Við Eyja skoðum oft vísnabækur og ég syng fyrir hana. Lí sagði að þegar ég var í burtu skoðaði Eyja bókina og sönglaði eitthvað og leit svo á hana til að bíða eftir að hún færi að syngja.

Dalla

Sól, sól skín á mig

Eftir nokkurra vikna fjarveru er aftur farið að sjást til sólar í borginni. Það rigndi nú kannski ekki stanslaust en það var grátt og kalt. Við nutum helgarinnar í góða veðrinu eins og sést á myndunum en nokkrar eldri myndir fá líka að fljóta með.

Mamma og Jóra fóru heim 1. mars eftir nokkuð góða dvöl, þær voru ánægðar, sáu margt og löbbuðu mikið um.

Þessi litla stúlka kíkti út í dyragætt í grennd við Yuan garden. Börnin eru klædd í mörg lög af fötum í kuldanum og húsirn eru sjaldan hituð upp á veturna svo þau eru dúðuð allan daginn.

Jóra og mamma í Taikang lu. Þar eru skemmtilegar bakgötur.

Strákarnir æfðu baseball einn daginn og Boggi var einbeittur.

Frænkur í afmæli Eyju.

Ada og Tara.

Eyja lítur yfir nýja dótið sitt á afmælisdaginn. Hún fékk fullt af þroskaleikföngum og er að æfa sig í að setja kubba/form í rétt gat, það tekst stundum hjá henni.

Eyja fékk spennu í lokkana. Þessi sería er aðeins yfirlýst hjá mér, Kjartan skammaði mig fyrir fljótfærnina. Ég þarf að læra betur á nýju myndavélina.

Við mæðgur fórum í labbitúr með Elinu og Nellie Meimei tveggja mánaða, nágrönnum okkar.

Stelpurnar tilbúnar til brottfarar.

Hádegismatur á Vienna Café.

Við löbbuðum heim í gegnum bakgöturnar og þvotturinn var kominn út í sólina til þerris.

Helgarmyndirnar:

Kristján Valur er búinn að vera í vinnuferð hérna í þrjár vikur og kom til að kveðja okkur á laugardaginn. Kjartan fékkst til þess að fara á Fabric market, klæðskeramarkaðinn í fyrsta skipi og lét sauma á sig jakkaföt. Hugi lét  gera eins jakkaföt á sig en Kristján valdi annan stíl.

Nýbygging í hverfinu okkar í kvöldsólinni á laugardag.

Sunnudagsmorgunn og þvottadagur í götunni okkar.

Hugi og Magnús spá í spjótasmíði.

Hugi og Stirnir gistu hjá Bogga og Erni um helgina.

Örn með spjót

Alltaf fjör

Tarsan í trjánum…

Sko, vorið er komið

¨

Við fórum í dýragarðinn og upp í parísarhjól sem var mjög ryðgað og ískraði í. Strákarnir voru að fara í annað skipti, fóru með Heklu daginn áður. Mér stóð ekki á sama og hélt mér fast í, það hefði nú líklega ekki gert mikið gagn…

Hugi dregur frá.

Eyja og Tara á áströlskum veitingastað .

Hugi gróf sig í sandinn á staðnum.

Stirnir spurði mig um daginn hvort mér þætti skemmtilegra að tala íslensku eða ensku. Hann sagði svo sjálfur að það væri erfiðara að tala íslensku, kannski ekkert skrítið, við leiðréttum hann og það er svo margt sem honum er tamara að tala um á ensku. En þetta var smá sjokk að gera sér grein fyrir því að honum finnst enskan betri.

Dalla